စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္မပါၾကႏွင့္

ပါပသမိ ံ ရမတိ မေနာ ( မေနာ-သတၱါတို႔၏စိတ္သည္ ၊ပါပသမိ ံ- မေကာင္းမႈ၌၊
ရမတိ - ေမြ႕ေလ်ာ္၏။) ဟူသည့္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ဆိုခဲ႔တဲ႔အတိုင္း စိတ္သည္
မေကာင္းမႈ အာ႐ံုတိုု႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္ေပရာ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါေနခဲ႔ေသာ္
ခန္ဓာကိုယ္မွာလည္း နားရေတာ့မည္ပင္ မဟုတ္ပါ။ မေကာင္းေသာ အကုသိုလ္
အမႈတို႔ကိုလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လုပ္မိေနေပမည္။
စိတ္သည္ လက္တစ္ဖ်စ္အတြင္း၌ ကုေဋတစ္သိန္း ျဖစ္-ပ်က္ရာ လက္တစ္ဖ်စ္
တိုင္း လက္တစ္ဖ်စ္တိုင္းမွာ အကုသိုလ္စိတ္ ကုေဋတစ္သိန္း အျဖစ္ခံမွာလား?
ကုသိုလ္စိတ္ ကုေဋတစ္သိန္း အျဖစ္ခံမွာလား? စဥ္းစားသင့္၏။ ဒိ႒ိႏွင့္ယွဥ္ေသာ
အကုသိုလ္စိတ္ လက္တစ္ဖ်စ္ ျဖစ္မိတိုင္း ငရဲမီးသည္လည္း ငရဲ၌ ထိုမွ်မကပင္
အလိုအေလ်ာက္ ေမႊးေနေလ၏။ ထိုမွ ဆန္႔က်င္ဘက္လည္း သမၼာဒိ႒ိႏွင့္ယွဥ္သည့္
၀ိပႆနာဥာဏ္္ျဖစ္လွ်င္ေတာ႔ ေမႊးျပီးသား ငရဲမီးတို႔ကို ျငိမ္းေစသလို မဂ္ဥာဏ္
ဖိုလ္ဥာဏ္သို႔လည္း တျဖည္းျဖည္း နီးေနေလ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ (ေလးသမားသည္ မိမိ၏ျမွားကို လိုသလို ေျဖာင့္ယူသကဲ႔သို႔ ပညာရွိ
သည္လည္း မိမိ၏စိတ္ကို ေျဖာင့္မတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရာ၏။) ဟူေသာ ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၌ ဘုရားရွင္ ဆံုးမခဲ႔သည့္အတိုင္း က်င့္ၾကံရေပမည္။
လူ႕ဘ၀သည္ အင္မတန္ရခဲေပရာ ဘုရားသာသနာနဲ႔ ၾကံဳေနတုန္း မိမိ၏စိတ္ကို ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္ေပ၏။ အခုလို လူ႕ဘ၀မွာ (ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနလွ်င္ေတာ႔ အသက္သာရွင္ေနရေသာ္လည္း
ေသျပီးလွ်င္ အပါယ္သို႔ က်ေရာက္ရမည္၊ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေနာက္ထပ္ ေသရဦး
မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွင္လ်က္ ေသေသာသူႏွင့္သာ တူေပ၏။)ဟူ၍ ဘုရားရွင္က
သမာ၀တီမိဖုရားႏွင့္မာဂ႑ီမိဖုရားတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၌ ေဟာ ၾကားေတာ္မူခဲ႔ေလ၏။
ထိုေၾကာင့္ ရခဲလွတဲ႔ လူ႕ဘ၀မွာ မေကာင္းမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္သည့္ စိတ္၏အလို သို႔မလိုက္ဘဲ သီလကို ေဆာက္တည္၊ သမထကို အားထုတ္ ၊ ပညာကို ပြားမ်ားရင္း
မေသရာျမတ္နိဗ္ဗာန္ကိုရေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါကုန္။
ဖိုရမ္မွ ညီအစ္ကိုအားလံုး ကိုယ္က်န္းမာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ တရားအားထုတ္
ႏိုင္ၾကပါေစ။